...postureo...

...e falando de postureo ...

estéticas de primeiro de ano...

en fin...se non tedes claro como mergullarvos estéticamente no novo ano, pois aí vos deixo unhas ideas de fai vinte e pico e que daquela non acabaron de triunfar...





eu pensareino...

.....

maniotas.

Foi dura a mañá de onte.

Os anos van pasando e un xa non ten 20 anos aínda que polo calado en nun gran exercicio de autoengano o queira pensar.

.....
.....

Puxen a alarma do meu reloxo xaponés para ás dez da mañá, na noite na que agardei aos reis de oriente coma bon republicano interesado e comenencias que un é según para que cousas…

…. despois durmín pouco e mal e, ademais, cunha ferida na planta do pé dereito por mor dunha zapatilla rebelde que me acompañou no meu paseo de última hora polos centros comerciais de Compos na procura dun agasallo para o meu afillado Mateo....

.....

… e a eso das dez e dez almorcei rápido, puxen unhas botas de futbito e aló me fun para o o campo de terra de Santa Lucía despois de coller no faiado dous balóns que mercamos o ano pasado…

….e despois… a xogar o “partido de reis” que facemos cada mañá de reises dende fai máis de vinte anos e sen faltar nunca á cita, chova, neve o caian lóstreghos do ceo…

O partido??...pois caralludo e divertido coma sempre e ademáis coa idea de que aínda nos conservamos ben en forma a pesares dos pesares…

…despois a pulpada-churrascada nas que se comentan as mellores xogadas…

¡!!ollo!!!, onte botamos contas e quedou claro que Fran “corvo” máis eu somos os únicos que non se perderon ningunha das citas co partido (nin lesións, nin catarros, nin nada de nada), que Polo somentes se perdeu un por culpa da mili, que o Pastelero perdeuse algún partido pero nunca a posterior churrascada, que outros son como as pantasmas que aparecen e logo desaparecen e logo volven a aparecer…en fín, estadística e divertimento…

.....

Pois veña, a todos os que viñestes a xogar (onte eramos 18), @s que viñestes uns anos si e outros non, ou @s que viredes o ano que ven ou en futuros máis lonxanos, a tod@s vai adicado esta pequena lembranza de cómo foi o meu día de reises no campo de terra de Santa Lucía.

...tamén ós amigos de cando eramos cativos que seguimos indo alí cada ano,(en moitas ocasións é a única vez que nos vemos ó longo do ano), por sernos tan fieis uns ós outros nesta pequena e fermosa tradición...(buff 20 anos...mimá).

.....

PD. Lástima de ter a ferida na planta do pé…

PD2. Fodidas maniotas.

.....
.....