22.6.07

21.06.07

Caeu do ceo como cae a noite en inverno.

Acordeime de anxos e anxiñ@s e, de súpeto, caín na conta de que somentes creo en demos que te vixían, empurran e manexan para facer maldades retorcidas polos camiños adiante...

..........

Escoitei un trono.

Caeu un lóstrego.

Pechei os ollos e cavilei profundamente. Meditei. Pensei remedios e solucións. Teimei día e noite no fodido caso...

..........

Un día alguén chamou á porta. Miroume con agarimo e espetoume un bico nos fuciños.

Despois díxome que me quería máis que nunca.

Finalmente explicoume que ao tempo non hai quen o entenda pero que estivera tranquilo, que despois do frío inverno sempre chega o verán.



saúde moz@s.