5.5.07

MORFINA.

Erguín a mirada doente. Ao mellor non era ese o meu día de sorte.

Carallo!!.

Sempre chove?!!

Saquei dos petos as dúas pedras que recollera na cuneta pegada ao roleiro.

Buff.

Teño o demo no corpo. Apreto os dentes e doulle forte.

Na cabeza teño aquela canción. Escoito o saxo, a batería e o baixo. O cantante seica xa morreu.

……….

Durmín moito, os músicos comezaron de novo ao compás e ao día seguinte todo cambiou.

1 comentário:

motu disse...

levo cosa dunha semana casi lendo esto cada dia.... ainda non o entendo ben pero dame algo....

saude rapaz